Fóisenos un ano máis e con el un vello e querido amigo, Bibiano Morón, con quen teño compartido inesquecibles e interminables tardes e noites de conversas alí e acolá: A Coruña, Vigo, Pontevedra, Santiago... Sobre todo nos tempos en que xa non cantaba e se convertera en empresario relacionado co mundo da música. Fisicamente, coñecino no 68 cantando nun grupo beat-pop-rock (Los Tanos?) naqueles bailes de domingo do Círculo Mercantil, na rúa do Preguntoiro, que a “intelligentzia”, despectivamente, denominaba chachas club. Bibiano, nesa altura, era un bulidor e simpático empregado dun comercio de confección de alí ao lado que apuntaba maneiras de triunfador. E estou convencido de que o foi en diferentes frontes. Imborrable aquel recital no Pavillón de Deportes de Riazor do 25 de xuño de 1976 co berro unánime de “abaixo a ditadura”, morto xa o “rabioso e vello can de palleiro”. Ou o “Amador e Daniel”, do seu primeiro LP, ou o “Negra sombra”, do último. E grandiosas, como non, tanto a súa influencia na movida viguesa como a traída a Galicia de músicos de primeira liña.