rgueitas verticalmente como os mastros do buque escola Galatea.

Navegando en terra firme desde hai décadas no frontal do centro educativo que leva o nome de dona Concepción Arenal.

Soportando temporais, dinas, secas, contaminación. Sempre gallardas e lanzais.

Pero chegou o gurgullo. O escaravello vermello (picudo) atacounas e converteunas en postes.

Altas pero inservíbeis, malpocadas! Pero sempre serán as miñas benqueridas palmeiras. As que me acompañaron toda a vida, desde aquel afastado ingreso de 1959.

(*) Xaime Bello Costa é exalumno do instituto Concepción Arenal