Europeos

Xa van aló máis de 60 anos da creación da Unión Europea, mais lonxe de considerar “o choio” rematado, pois queda moito camiño por andar, semella que está a comezar a desfeita dunha parte dos logros acadados, grazas ao diálogo e á tolerancia coas que comezou esa grande aventura. Primeiro foi a espantada dos ingleses, pero xa hai outras nacións que parecen dispostas a por paus nos engrenaxes da política común, poñendo a súa Constitución por enriba das leis comunitarias. Coido que o caso dos ingleses era de esperar, dada a súa tendencia exclusivista, mantendo o seu sistema de pesos, medidas e moedas. Eles van ao seu, e sempre pola esquerda, claro. Ou sexa, que “o inimigo está dentro” e será mellor deixalo que se vaia. Nembargante, esa teoría non sempre daría bo resultado, pois no caso do independentismo dentro de nacións europeas, non é doada de entender a pretensión de ser independentes dentro dos estados e querer pertencer á Unión Europea, onde non poderán ser independentes, porque aí hai que estar “unidos dentro da diversidade”, premisa que non aceptan dentro dos seus países de orixe. E xa que logo, como se amaña isto? Eu non sei, pero coido que se busca algo máis que independencia. Pero, cada tolo coa súa teima. Digo eu, claro.