BIBLIOTECA

A miña entrada na literatura grande (Bocaccio, Mo-liere, Dostoievski, aquel “Crime e castigo” que aínda me sabe a gloria, a gloria morbosa) foi na Biblioteca Municipal de Ferrol. Da man dunha señora seria e cordial, con lentes de pasta negra, que alí mandaba. Eu tiña catorce anos daquela e gañas de papar o mundo. Ao menos o literario. Quero dicir con isto que son moi parcial das bibliotecas públicas, máis que templos ora-torios para pregar neles cando a un lle apeteza, e con todo un universo á disposición do cidadán a prezo ben cativo. Din en matinar na biblioteca da miña iniciación agora que leo que a de Neda cumpre trinta anos de exis-tencia.

Tres décadas ben aproveitadas cun bibliotecario, Manolo Pérez Grueiro, nunha institución que non soamente dá de ler senón que artella toda caste de ac-tividades a prol da literatura. E abondaría con esas xornadas anuais, Joyce, Kafka, Cortázar, para decatarnos do que estamos a falar.

Mais non para aí a cousa, que entrar nesa biblioteca é ver a ra-pazada a traballar nos ordena-dores ou quentando os asentos da sala de leitura, cos ollos como pratos diante dos libros dispos-tos por Silvia e Coppi. No concello de Neda, ao seu temón, teñen pasado nestes trinta anos varios partidos políticos.

Préstame saber que a biblio-teca segue onde estaba, rexendo dalgunha maneira a vida cultu-ral dun concello, pequeno mais aguerrido. No mundo da intelixencia. O que conta. Parabéns, amigos.