OBXECTIVO: RESCATAR A DEMOCRACIA

Chegamos a tal grao de degradación democrática que o simple feito de exercitar a defensa de todo dereito constitucional converteuse nunha actividade clandestina, ata o extremo, que a exclusión social substituíu ao Estado de Dereito e a función política dominante transformouse no labor oposto á expresión que outorga a vontade popular.
Dito doutro xeito, a través dun estratéxico deseño de enxeñaría social, este país circula cara a un proceso de regresión ascendente e tal tendencia é consecuencia dunha alianza que en tácita harmonía mantén o sector máis recalcitrante do poder económico e a fracción máis reaccionaria da casta política, que empeñada no seu intento de facer fracasar a democracia e dar puntilla á faena, vén disposta a prorrogar a súa estanza no poder; seguindo unha vez mais a súa ensaiada e frutífera argucia de utilizar as urnas para consumar o engano electoral.
Pero aínda sendo esa actitude contraposta ao básico réxime de liberdades e igualdade xurídica, en modo algún ha de ser pretexto para caer en esaxeracións extremas, e moito menos xustificación para tender ao rexeitamento sufraxista ou optar polas pouco recomendables actitudes de desprezo cara a todo o democrático.
Pois aínda cando o prometido electoralmente deixase de ser débeda e os representantes políticos actúen levados polo libre albedrío, votar, non debe ser un sinónimo de rexeitamento e o seu exercicio mais que provocar decepción e frustración debe ser asumido como un acto de responsabilidade co país, e reflexivamente, como a única fórmula de coidar a democracia e pasar factura os renegados das urnas, aos artífices do actual estado de perversión pola súa nefasta función como instrutores da polarización social e o seu tendencioso adestramento electoral inducindo a votar ideoloxías e non ideas.
Os electores estamos obrigados a aprender dos nosos propios erros e agora que os grupos políticos xa perfilan as súas listas e programas para os comicios do próximo 25 de maio, temos  de estar ollo vixilante, pois é mais que seguro que tamén neste novo proceso electoral as boas intencións dos uns mestúrense coas enmascaradas pretensións dos outros.
De aí que previo aos comicios sexa imprescindible afrontar un xuízo de valor sobre o comportamento político e o trato recibido das formacións concorrentes, co fin de adxudicar o sufraxio en clave produtiva para o interese xeral, e así, concluír o seu outorgamento a favor de candidatos decentes, de homes e mulleres sen desmedida apetencia de poder, profesionalmente capaces e sobre todo distantes de prácticas denigrantes e alleos a todo acto de corrupción; pois a grandeza dun representante político que se prece, debe residir en ser un bo servidor da sociedade que nunca o seu patrón e moito menos como agora vén sucedendo, o seu verdugo, por canto en lexítima democracia quen politicamente goberna por mandato dos votos ten por expreso deber protexer aos que o designaron para a función do cargo.
Se os electores non facemos por poñer freo ás perversións desta adulterada democracia, o resultado que nos poden deparar os comicios europeos é que sigamos gobernados por esa banda de foraxidos que conforman o neoliberalismo imperante, e sendo así, que prosiga instaurado o enganoso discurso a favor da empedernida austeridade como saída da crise; aínda a sabendas que a devandita tese precipitou a economía ao abismo da recesión e que a súa vixencia ameaza con truncar toda solución de reactivación futura.
Por iso, votar nas próximas eleccións europeas por correntes afíns ao neoliberalismo, é referendar o salvamento da banca a custa dos contribuíntes e admitir igualmente que o Banco Central Europeo (BCE) siga negando préstamos directos aos gobernos, e facilite con iso, que a custa do erario público se consumen prácticas bancarias preferentes contiguas ao escurantismo da usura, desa operativa que fai que estas entidades do casino bolsista prosigan o seu enriquecemento minguando á maioría da sociedade na súa percepción salarial coa supresión engadida dos seus dereitos sociais relativos ao marco do benestar e a afronta agregada do mantemento dun desemprego infame.
Para tal efecto procede concluír, afirmando, que neste país a democracia foi secuestrada pola elite económica, que no seu intento de concentrar maiores cotas de riqueza aposta deliberadamente por destruír a cohesión e con iso alcanzar a ruptura social ao só propósito de acrecentar e manter a desigualdade, unha incualificable maquinación, que para maior adversidade conta coa colaboración política de quen ilexitimamente ven de usurpar o poder de goberno ao abeiro da fraude electoral. A gravidade do que está a acontecer, lonxe da desafección dos cidadáns esixe dunha contundente reacción, pois cando dende o propio sistema se lle pecha o espazo á crítica civil, ou rescatamos a democracia a través das urnas ou corremos en risco que outros  rematen con ela.