A caverna mediática ao ataque

Cando máis atarefada estaba a caverna mediática do PP  axitando a súa  demente ofensiva contra Podemos,  en retorno,  o búmerang de Acuamed  veu  desarmar a montaxe  da súa estrataxema de acoso e derriba, e lembrar  así  á xente de Rajoy que é escusado que busquen deslustre político en terceiros cando teñen no seu propio espello o peor dos reflexos, pois as connotacións  da maquinación dirixida  polo “gurú demoscópico” de Cospedal, Arcadio Mateo,  despexan toda dúbida sobre a súa paternidade da operación Frontino  á vez de situar á  formación conservadora por vínculo de dependencia como directa responsable desta nova trama de corrupción. 
Sendo iso motivo máis que sobrado para impedir que na estreada andaina lexislativa os campións da  inmoralidade e a decadencia  sigan  ostentando o Goberno do país, máxime cando nun exercicio de desvarío democrático e malas artes   non reparan o máis mínimo en utilizar a estrutura do Estado en beneficio propio e  prexuízo  dos seus adversarios políticos. 
Quen é refén da súa corrupción estrutural dificilmente poderá  acreditar o plus de honestidade que o bo facer político esixe, e por tanto nula autoridade moral ten conferida  para poñer en cuestión a integridade dos demais, e moito menos despois de  remontarse a tempos  pretéritos e poñendo en cuestión o Estado de Dereito utilizar sen fundamento nin orde xudicial a membros da cúpula policial para filtrar a medios    afíns o infundio como fórmula de proceder, coa expresa finalidade de expandir  intoxicación mediática, e así, acusar falazmente á formación morada de financiamento ilegal.
Exasperada manobra posta en práctica co  propósito de tomar vantaxe política combatendo con malas  artes o contido dun proxecto de país, que por ben definido e ao non deixar a ninguén atrás, ameaza a continuidade de trinta e seis anos  de prerrogativas a favor dunha minoría que testemuña a degradación do actual modelo político. Non deixando de ser esperpéntico que ao  tempo de pregoar  o seu compromiso coa  rexeneración democrática sexa esa facción política quen cos seus feitos mostra xusto a función oposta; motivo sobrado para situarlles na oposición como única fórmula para que a democracia deixe de ser unha blindaxe de privilexios  duns cuantos e en proceder de correspondencia sexa devolta á cidadanía.
Dicir non obstante que nesta  campaña de acoso e derriba instada desde o PP contra Podemos é conducida pola caterva mediática, tense de precisar que os medios de comunicación por se sós non son o perigo, que si , o mal uso dado  aos mesmos por parte dos poderes fácticos e económicos, que desde posición de dominio transforma en noticia o que en rigor non debese selo xamais, e todo, coa intención de distorsionar a realidade e o propósito de manipular á cidadanía en beneficio propio. 
Finalidade de imposible consecución sen a  participación  aliada dos  mercenarios do poder, que nunca coa colaboración de verdadeiros xornalistas comprometidos  con principios de profesionalidade e ética deontolóxica que  como  garantes da democracia  informan de forma  certa, clara e obxectiva.
Nun país como o noso onde os  mass media como empresas  mantiveron desde o 78 plena influencia sobre a política, agora ante a eventualidade de cambio tentan forzar a  continuidade mediante a presión  mediática dos opoñentes á súa primacía  e en alianza de intereses cos seus afíns políticos desde o ultradereitismo obsesivo, facendo de Podemos o chivo expiatorio das súas intrigas coas malas artes dos bufóns do réxime cuxa función máis que xornalística pasa  polo  acoso e derriba. Como tamén facer da información unha arma de manipulación masiva co adoctrinamento de suxeitos fiadores da súa estratexia nun  intento de manter a súa xerarquía  e evitar con iso  todo  cambio na configuración política.  
Téndose de afirmar  por iso que o grao de degradación  é de tal calibre   que os medios de comunicación transformáronse en espellos trucados que devolven adulterada a información ao cidadán no contexto dunha dinámica na que prima a noticia falsa, o mal facer xornalístico   e a peor versión da liberdade de expresión  que  no seu conxunto conduce  á instauración dun novo formato de comunicación onde a censura   que exercen os donos dos medios toma papel protagonista á vez que  o auxilio do sector máis reaccionario do oficialismo  político faise aliado da situación.
Para desgraza democrática  a  caverna mediática apropiouse da situación sen que a liberdade de información teña garantido o seu espazo ante a hexemonía duns medios que ao servizo da dereita máis recalcitrante tentan converter aos cidadáns en simples máquinas aos que uniformar en pensamento.    
Sendo hora de dicir basta á  mentira  e ao engano,  para así rexeitar  que outros pensen por nós, e desde a discrepancia a través da rede, establecer  un  debate critico  e honesto para investir  os termos da situación  e garantir sen atrancos  o cambio de rumbo que demanda o país.