Aínda cando como votantes  negámonos a asumir  responsabilidade  dos fracasos  do goberno que votamos  ,  o certo é que somos culpables dos  mesmos, maiormente cando incorremos en reincidencia.  
Pois non  habemos de esquecer, que  como electores  todos temos no noso haber  a titularidade  do  voto que é sen dúbida a arma mais poderosa da democracia  e o resorte fundamental co  que chegado o tempo das urnas  podemos  sacudir a nosa indignación mediante a súa apropiada utilización, non sendo de recibo por tanto manifestar o descontento cara a quen ostenta  a gobernabilidade, e chegada a hora da verdade no canto de pasar  factura, seguir adxudicando o voto aos capataces dese fedor político que desprende o bipartidismo que conforman PP-PSOE, tendo en conta que  co só feito  de renunciar a sancionar as malas praxes convertémonos  en cómplices  da situación.
O certo é que a democracia declinábel na que está sumido o país vén precedida dunha longa historia cuxa decadencia parte das orixes  da transición, que nada cos mellores agoiros mais que evolucionar cara a un réxime de liberdades e igualdade, veu perverter a súa lexitimidade primixenia ata o extremo de abortar a súa finalidade, e iso,  mais que vir  motivado polo deficiente  deseño do cambio de réxime ten de imputárselle ás audacias  partidistas de quen  lonxe  de afrontar unha transformación profunda da sociedade optaron por degradar mais a democracia, para garantirse e repartirse  desde o bipartidismo  o poder institucional que lles converte nunha seria ameaza para o sistema e en nula alternativa de solución, pois contra todo prognóstico  foron os dous grandes partidos os promotores de desregular os mercados e de votar conxuntamente os tratados que adxudicaban definitivamente  plenos poderes á elite económica.
Circunstancia extrema que nos últimos tempos, sumada á entrada en escena da crise económica, a gran recesión e ganduxada ás políticas de axustes e austeridade, provocaron un  empeoramento da  situación do país que desembocou nunha    crise sistémica do réxime, facendo ostensible que tras a extorsión  de dereitos e liberdades da maioría social enriquecíase a mancheas unha elite  autocrática con plenas atribucións executivas, que avalada politicamente polo  PP e PSOE converteron a nosa democracia nun referente residual da soberanía popular por  transgresión dos límites do politicamente  correcto. Complexidade que trouxo consigo  a descapitalización do voto cidadán na súa verdadeira esencia, tendo en conta que  reducido ao testemuñalismo plebiscitario  a súa condición de dereito fundamental perdeu toda utilidade.  
De aí a imperiosa e urxente  necesidade de rescatar a autenticidade  democrática para así devolver a dignidade á política e evitar con iso que o país haxa de sumar ás súas complexidades unha mais que anunciada crise electoral, sendo obrigado en solución a  transformación radical do sistema en suplencia  do caduco modelo bipartidista que dependente dos poderes económicos e lastrado pola corrupción exerce de salvagarda da desapiadada  ideoloxía neoliberal, pois toda  solución á nefasta actitude dos dous grandes partidos pasa irremediablemente  por un retorno á política con maiúsculas en detrimento do mercantilismo e onde o rescate da cidadanía tome corpo de preferencia  facendo que a política dos homes impóñase á política das cousas.
É por iso  que para os comicios do 20-D, os electores, previo a emitir  o seu voto deben ter presente  que foi ese mesmo  bipartidismo, cos seus  gobernos de maioría, os que obstruiron toda posibilidade de acceso  a cambiar as cousas en vantaxe  do interese xeral,  non importándolles que a lexitimidade cultivada nas urnas pérdase cando incumprindo os compromisos óptase por gobernar para as elites en contra da cidadanía. Total actitude de desprezo por parte de quen afastado de todo código de conduta non reparan en quebrantar os seus compromisos sen importarlles o mais mínimo que os directos afectados polas súas  indolencias véxanse obrigados a vivir  económica, política e socialmente ao límite das súas posibilidades.
Esa inobservancia das normas de conduta electoral converte a deslealdade da política do bipartidismo  nunha  perigosa arbitrariedade, que  utilizando regras trucadas contrarias ao marco constitucional perpetúan a  vixencia dunha singular democracia de mercado na que descaradamente sempre está asegurado o triunfo dos potentados. Argumento suficiente para declinar todo respaldo á súa continuidade, bastando con lembrar para maior énfase que nos últimos anos, o PP e PSOE entendéronse á perfección  en cuestións craves dos mercados financeiros, ao tempo de facer caso omiso dos dereitos da cidadanía; sendo por iso que na próxima xornada electoral resulte improcedente votar a quen nos engana, debendo facelo por homes e mulleres honestos e leais que manteñan invariable  as súas ganas de cambiar as cousas o día despois dos comicios.