Xente ao lonxe

Unha conversa recente co amigo e escritor Anxo Rajó, autor da biografía sobre Xela Arias publicada pola editorial Ir Indo (2021), sobre Eduardo Blanco-Amor levoume a facerme cun exemplar da novela deste último “Xente ao lonxe”. Unha segunda edición do ano 1976 de Galaxia, que vén ilustrada por Isaac Díaz Pardo. Pero, quizais o máis salientable sexa un amplo prólogo do propio autor, feito na Barcelona de 1970.

A estas alturas, resulta curioso ese especie de ensaio sobre a lingua e a literatura galega, as súas explicacións das variantes dialectais, que usa dese galego aprendido nos Bos Aires da emigración e moito antes da propia existencia dunhas normas ortográficas tal e como hoxe as entendemos e máis supervisadas por institucións hoxe recoñecidas tras a constitución de Galicia como comunidade autónoma. Pero, a pregunta é si realmente a nosa cultura segue estando tan precaria como hai catro décadas?