A UNIDADE, MEDIO OU OBXECTIVO

Hai unha morea de iniciativas encol dunha lista única do nacionalismo galego, para as vindeiras eleccións xerais. Que isto se concretase sería algo positivo, xa que, avance ou non a independencia en Catalunya, logo das eleccións de setembro, o Estado español ficará fronte ás opcións de aumentar as competencias ou utilizar a vía represiva. E Galiza tería que ter unha voz forte neste contexto. O obxectivo é evidente. Mais para ter forza abondo no país e en Madrid non chega coa unidade en abstracto, e con consignas identitarias, a esixencia de soberanía e con ter presenza nas Cortes. Cómpre mobilización e maior peso na Galiza.
A proclamación da independencia na Catalunya cuestionaría a unidade do mercado coa formulación actual (daquela a oposición da gran burguesía española e da catalá). Mais este paso adiante non se corresponde coa correlación de forzas na Galiza, nen en Euskadi. Polo tanto a candidatura nacional galega deberá ter postura encol doutros temas, que non ficaran nun segundo plano. Deberá contar cun programa común tanto no relativo á soberanía, e o identitario, como sobre as relacións laborais e a xustiza social, o modelo económico, e a temas como o euro, a Unión Europea, os conflitos entre potencias, e a actitude destas en relación coas experiencias de soberanía e xustiza social no mundo.
Mais segundo destacan os medios, semella ter maior importancia diminuír o papel das organizacións (alentando o espontaneísmo) en beneficio dos pequenos grupos agochados detrás da cidadanía e do individualismo (as clases sociais pasaron a ser cousa do pasado).  
Todo baixo unha hipotética representación da maioría social, malia que despois, nas reunións a asistencia sexa máis ben pobre. Seica é a moda, mais as últimas enquisas reflicten que esta tendencia comeza a recuar. 
Non pasará o propio con tanta iniciativa vía Internet, encabezada por ex dirixentes e activistas políticos, deportistas e xente da cultura, máxime cando carece de participación a maioría social, representada pola clase obreira, labregos e mariñeiros (aínda que a algúns a frase lles soe a cousa do pasado)...? Non vaia ser que rematemos todos/as mareados.