PODEMOS EN CLAVE ESENCIAL

Desde o neoliberalismo e os seus satélites, todo o que soe a progresismo suscita unha reacción ofensiva de primeira orde, e iso, pola ameaza que para os seus intereses representa o cambio de rumbo político así como a repercusión das súas consecuencias.
Sendo tal circunstancia o motivo que imposibilita a conformación dun goberno de progreso, tendo en conta que ao candidato socialista como nomeado proposto, pódelle mais a proximidade neoliberal que domina ao PSOE que a idea de iniciar un proceso de cambio real, tanto do modelo económico como do modelo de estado, de aí a intencionalidade da campaña de persuasión e propaganda desatada contra Podemos polo establishment económico e financeiro, desde o histrionismo de imputarlle ante a cidadanía a continuidade en funcións do goberno de Rajoy. 
Para entender a situación nos seus xustos termos, mais que tomar razón da aritmética das urna débese ter presente que fiel á súa alianza de intereses nas súas previsións de constitución de goberno a dirección socialista non barallou en momento algún contar coa participación de Podemos, nin por tanto, garantir unha gobernabilidade progresista, como pon a descuberto o dobre xogo e o ninguneo nas negociacións previas ao pacto de comenencia asinado con Ciudadanos. 
Posición patrocinada pola estructura financeiro-empresarial no seu intento de manter invariable a súa situación de dominio mediante unha maquillaxe de aparencia do Réxime do 78, que sen alterar funcionalmente os seus principios esenciais, garanta a súa continuidade para evitar con iso a situación antónima de transformación radical do sistema e a repercusión nos seus intereses dunha nova realidade modificada. Posición secundada polas baronías do PSOE, que por atavismo cos poderes fácticos manteñen a súa dinámica de engano ignorando a gravidade da regresiva deríva á que están a conducir o futuro do país a través das súas falacias neoliberais.
Por tanto tras o artificioso papel do candidato Sánchez, é o poder financeiro quen en realidade move os fíos na formación do goberno de coalición entre PSOE e Cidadáns ao tempo de forzar a incorporación do PP para a súa consolidación, e todo, no seu intento de neutralizar toda alianza de progreso participada por Podemos e resolver deste xeito o seu maior temor, tal é a celebración de novos comicios onde esta formación a pesar das campañas de acoso e derriba e batidas de desprestixio mediático supérese así mesma, e en remontada electoral, mellorando o seu resultado tome opción de goberno e desde alí poida poñer en marcha as súas políticas anti-axuste. Porque se algo veu a alterar o partido liderado por Pablo Igrexas, foi sen dúbida mudar a dinámica desa democracia de conivencia entre elites.
Non se ten de apuntar por tanto cara a Podemos cando se trate de sinalar a quen co seu proceder fixeron que non sexa posible un goberno de esquerdas e o impulso dun proceso constituínte, pois por mais reproches que se aduzan, en ningún momento foi esta formación responsable dos impedimentos que abortaron tal posibilidade.
Autoría que ten de recaer sobre quen tenta encubrir a través de artimañas a súa nula vontade política de apostar por un goberno de esquerdas, ao tempo de antepoñer o seu compromiso co sistema capitalista a calquera outra consideración, como proba o vergoñento manexo con Ciudadanos, cuxo resultado impulsa idénticas políticas de austeridade e recortes sociais que os aplicados polo PP. Feito que vén confirmar que foi o PSOE quen coas súas prácticas estableceu un pacto coa dereita, e por tanto, quen politicamente traizoou as aspiracións de cambio de millóns de cidadáns; e iso é así, por mais que de forma esotérica tente sacudir a súa implicación a través de virulentas campañas coa intención de repercutir en Podemos a culpabilidade das súas manobras e infundios.
É por iso que non se pode sucumbir á presión dos socialistas na súa aspiración para forzar ‘in extremis’ a abstención de Podemos, por canto tal actitude mais que un comportamento de responsabilidade política habería de interpretarse como un referendo de contrabando político. Por iso é polo que o partido morado débase manterse invariable nos seus postulados, sinalando en todo caso a súa plena dispoñibilidade e man tendida para establecer as negociacións procedentes previa reorientación do actuado, para así desde novas formulacións facilitar á conformación dun goberno de coalición progresista.
Non sendo asumible por tanto que á negación da aritmética parlamentaria adxudíqueselle arbitrariamente paternidade de eleccións anticipadas 
 

PODEMOS EN CLAVE ESENCIAL

Te puede interesar