Confeso que esta palabra non figuraba non meu habitual vocabulario ata que un bo día requerín informción a miña nora, psicóloga, porque tiña escoitado que era frecuente no argot dá psicoloxía aludir a este termo referíndose á capacidade que ten ou individuo para superar un shock, dito así de xeito sinxelo. Pero a resiliencia xa está a aplicarse noutras áreas que exceden o individual levando esta capacidade de superar condicións adversas á colectividade, por exemplo ás cidades.
Resultou moi interesante a exposición que fixo a arquitecta ferrolá Maíta Fernandez Armesto o pasado mércores no Parador de Turismo dentro do cliclo que organiza ou Club de Prensa baixo o epígrafe de Conversas no Parador onde a resiliencia foi o tema que avivou o interese da reunión.  Maíta Fernández traballa precisamente na área de resiliencia no concello de Barcelona e a súa experiencia nesta materia, na paisaxe e infraestruturas está constatada e recoñecida non só en España senón tamén non extranxeiro onde acode con frecuencia a presentar relatorios sobre esta especialidade que resulta fundamental para que as cidades vaian pouco a pouco sendo recuperadas para as persoas que residen nelas. Maíta Fernández comparou ás cidades ao corpo humán en tanto é un conxunto de complexos sistemas que funcionan intercomunicados. Dá mesma maneira que un desarranxo cardíaco podería complicar outros sitemas do organismo, un problema, por exemplo, de contaminación, afectaría ao correcto desenvolvemento vital dunha cidade e por iso é moi importante que todos tomemos conciencia desta situación: gobernantes e cidadáns. No concernente a Ferrol manifestou que é moi importante o saneamento integral da Ría e que esta ten que ser recuperada para a xente. Conviría lembrar que a nosa ría foi condenada polo goberno de Manuel Fraga como ría eminentemente industrial en beneficio da veciña de Ares destinada ao lecer e ao deporte. Isto supuxo que ao día de hoxe a ría de Ferrol é unha das máis contaminadas de Europa, se non a que máis e a iso hai que lle poñer remedio canto antes. Algo semellante ao que se fixo na ría de Bilbao mediante unha actuación moi agresiva do goberno municipal pero que a longo prazo deu moi bos resultados. E non só consiste en dispor de diñeiro, que tamén, senón da firme vontade de poñer en marcha pequenos axustes que logo aos poucos iranse incrementando. Isto, como é lóxico e natural, non se produce por xeración espontánea, é cuestión de anos por iso non é conveniente perder o tempo. Os minutos dispoñibles para Conversas eran limitados e o coloquio estábase a animar cada vez máis porque os asistentes ao almorzo tiñan interese en dar diagnósticos e interrogar á especialista respecto das posibles solucións. Como na mesa tamén estaba María Fernández Lemos, edila de Urbanismo do concello de Ferrol e tamén arquitecta, algunhas suxestións e queixas dirixíronse a ela dando a estas Conversas un interese engadido. Quedaron moitas cousas no tinteiro. A resiliencia abarca unha cantidade inxente de actuacións que non son fáciles de aplicar pero si necesarias para que a nosa cidade sexa un lugar saudable para os seus habitantes onde, por exemplo, o coche non sexa a súa maxestade entregandolle incondicionalmente a cidade en detrimento dos seus habitantes. Todo isto, reitero, non é fácil pero Maíta Fernández Armesto deunos as claves e sería moi conveniente facerlle caso.