Onte iniciouse a campaña do 20-M, uns comicios non exentos de alto risco de estancamento ao posibilitar que o bipartidismo que nos conduciu ao actual desastre manteña a continuidade do seu protagonismo político. 
Probabilidade que non se remediará se os electores non toman lección debida destes últimos anos de sufrimento innecesario, de dramatismo xerado pola perda de liberdades, os malos tratos sociais, os recortes, o desemprego, os desafiuzamentos, e a corrupción sistemática, e obviando esa realidade no canto de proceder en consecuencia pasando factura electoral respecto diso, despois de mil enganos optan por reincidir no erro deixándose fascinar unha vez máis conferindo credibilidade ás mensaxes prefabricadas dos profesionais da estafa política a pesar que só queren rabuñar votos, para unha vez alcanzado o seu obxectivo seguir gobernando ao seu antollo.
É por iso que antes de tomar encontro coas urnas, sería recomendable que a cidadanía, previo a emitir o seu voto chegase á convicción que a situación esixe, non transixindo de ningún xeito a poñer o futuro da colectividade en mans dos cuestionados dirixentes dun sistema errado, como tampouco en xurisdición de representantes de siglas políticas connotadas coa corrupción.
Pois resulta de todo punto un despropósito outorgar credibilidade a quen debendo velar polo cumprimento das leis non reparan en tomar papel protagonista como infractores das mesmas, ao tempo de tirar da desvergoña impartindo leccións de ética, dando así un espectáculo de hipocrisía e falsidade cuxa repercusión foi en prexuízo do seu facer político subtraéndolles toda credibilidade. Extremo que xerou un escuro pano de fondo nada vantaxoso para á renovación, que ven de situarnos no momento máis crítico da nosa historia democrática. 
Pero se ata agora a complexidade radicaba exclusivamente no perigo que supoñía a continuidade do neoliberalismo bipartidista auspiciado por quen en mutuo acordo non dubidaron en reformar o articulo 135 da Constitución, o certo é que ante o xurdimento de forzas de empoderamento, a emancipación das clases populares e o serio perigo que tal circunstancia representaba para os seus intereses políticos e económicos, o rearmamento dos afectados non se fixo agardar.
Sendo así como en proceso de confabulación fráguase un cambio para que todo siga igual, medida que trouxo consigo a eclosión de Ciudadanos (C’s), unha formación de novo cuño sintonizada en partitura e melodía co Ibex-35, pero que en síntese non deixa de ser un partido de deseño adecuado ás múltiples formas que pode adoptar o neoliberalismo e a ductilidade dos poderes fácticos para granxearse aliados políticos que do mesmo xeito que o PP e PSOE exerzan entre outra finalidade como defensores da liberación da economía e a redución do gasto público.
De feito na nova conformación do escenario político, cando é ostensible a diminución de representación dos dous partidos alternantes desde a transición; á marxe de toda aparencia, a localización de C’s hai que situala na contorna pro -sistémica de quen como “prefabricado electoral” ten predestinado de antemán o seu rédito nas urnas á finalidade de favorecer segundo proceda os resultados do bipartidismo, e con iso, garantir a súa continuidade á fronte do Executivo, pechando así o paso ás forzas do cambio, ou o que é o mesmo, ás formacións políticas comprometida lealmente en modificar a situación dun réxime que esixe integra renovación. Podéndose afirmar por tanto, que votar por cidadáns leva consigo a equivalencia de estar a votar ao bipartidismo.
Tan só sacando de circulación a través das urnas a esas organizacións políticas creadas para conter o conflito social, estarase en condicións de afrontar os problemas da xente; pero para refacer o país temos de ir máis alá, e asumir ademais que non haberá mudanza posible sen mediar unha nova correlación social, política e electoral. Tendo en conta que só cumpríndose esa premisa, o goberno do cambio, estará en condicións de establecer con solvencia a súa folla de ruta e desenvolver con éxito a súa finalidade.
Dicir por tanto que o 20-D brinda unha ocasión única para o cambio, cuxa consumación efectiva, alcance e profundidade vai depender en gran medida do que ocorra na esfera electoral, ou o que é o mesmo, da actitude dos votantes e o seu grao de conciencia e unanimidade en querer cambiar o protagonismo político, a regras de xogo e o modo de gobernar, como tamén, da posibilidade de confluencia dos movementos sociais e forzas cambiantes á hora de conformar un goberno de progreso desde onde relanzar a rexeneración democrática, cambiar de modelo produtivo e facer que a igualdade de dereitos e de xénero tome corpo de realidade. É por iso que na xornada electoral o importante non é votar, senón saber elixir con bo xuízo quen deben ser os axentes adecuados para ese cambio.