Estes días hai moitos comentarios interesados e “expertos” que representan intereses mercantís de grandes grupos de presión.

Pero, certas son algunhas cousas. A primeira que o luns 28 de abril, seguramente moi a pesar da Le Pen española, non se presentaron os catro xinetes do Apocalipse e esa noite non foi a da Gran Purga.

A actitude exemplar da cidadanía fixo de vacina e os servizos esenciais fixeron funcionar o país.

Talvez hai un certo temor a que volva a acontecer outro gran apagón. Iso deixa á claras a necesidade dun gran sector eléctrico público, que non estea nas mans de aqueles que só miran a súa conta de resultados. Hai quen non quere defender o ben xeral e non ten pudor para presentarse como simples comerciais deses intereses. Dá igual o que fagan, o debate das nucleares o teñen perdido, hai que cumprir a súa folla de ruta para pechalas (e punto).

Outro dos argumentos para un gran sector eléctrico e un regulador totalmente públicos é que se algo queda constatado coa chamada “excepción ibérica” que acabaron exportando á Unión Europea, é que España ten capacidade suficiente para xerar enerxía limpa e a prezo barato.

É cuestión de vontade política e de recoñecelo como un dereito cidadán fundamental.