Non puiden quedar por outro compromiso á mesma hora, pero hai sete días Lúa Mosquetera presentaba “Espíderman” na Central Librera da rúa Dores de Ferrol. Unha novidade pola que aposta a Editorial Galaxia e cunha edición nun formato non convencional, na súa colección “Heterodoxos”.
 

Previamente si tiven ocasión, a finais de xullo, de asistir a unha das súas “postas en escena” na casa dela. É dicir, no Concello de Miño. Unha morea de xente que máis parecían asistir a un concerto de rap transgresor, feminista, coa forza desatada dunha mocidade que cuestiona a orde establecida. Unha íntima relación entre música e poesía. A palabra que cambia o mundo, que suma vontades. 
 

Agora vén cun novo libro dando o salto desde a autoedición a publicar nunha das editoriais senlleiras do país. Síntoma de que ela ten un sitio na poesía actual galega, unha voz que vén a sumarse a todos os cambios que están a construír un novo tempo na nosa cultura, pero con evidentes lazos co pasado máis ou menos inmediato. É “a primeira memoria” dunha nova xeración que fai as cousas doutro xeito, pero como dicía Luz Pozo: “Vin a sombra, sen ollada, sen lámpada. Máis a luz vai comigo”. A súa tamén é unha voz de traspasa os muros.