Lo complicado de la campaña casi le hizo olvidar, incluso, a David Castro su particular y doloroso inicio de campaña. Un arranque liguero en el que el de Cuntis tuvo que esperar a finales de septiembre para ayudar a los suyos tras una enfermedad que lo llevó a pasar por el hospital y de la que tardó tiempo en recuperarse. Un turbulento comienzo al que se ha sumado una campaña casi de terror en las filas verdes, en la que prácticamente todo lo que podía salir mal, salió y cuyo desenlace, sin esperado giro final, es de sobra conocido por todos: el descenso a Primera RFEF.
Un desgaste físico y mental que para Castro comenzó ya al final del pasado ejercicio y que se ha encadenado con la pesada losa de éste. “Nin nos peores soños pensaba que ía ser un ano así”, confiesa el jugador, “e ao final telo que afrontar como ven. Intentar primeiro que non suceda e cando sucede facelo con profesionalidade, vir aquí, adestrar, saír ao campo e facelo o mellor posible. Non é a situación máis bonita e idónea para competir pero temos que ser profesionais e dar a cara ata o final”, dijo.
Una dignidad que el Racing intentará también plasmar en su próximo compromiso liguero, ese ante un Tenerife asimismo en la cuenta atrás para despedirse de la categoría al igual que los verdes. “Nós fomos unha das víctimas e non podo pensar na situación do rival, xa bastante temos co noso. Da igual que xoguemos cun equipo que esté en descenso, en medio da taboa ou na parte de arriba. Nós temos que pensar no noso, pola imaxe do clube, para a afición, que estará descontentísima e quérolle pedir perdón e asumir a responsabilidade, a parte que me toca”, confesaba un Castro que tuvo que superar a todo “filispín” un esguince de rodilla para solventar bajas y que su formación pudiese seguir adelante con la cabeza alta.
El futbolista llama también al propio egoísmo, suyo y de sus compañeros, para dejar su propia imagen en buen lugar. “A ninguén lle interesa esta situación, perder partidos, dar mala imaxe... Por todo, polo clube, pola cidade e incluso por nós mesmo. O que nos interesa é facelo o mellor posible de aquí ao final”.
Y es que en su cuarta campaña en la casa verde y ejerciendo como uno de los capitanes del conjunto racinguista, Castro ha sido testigo del resurgir del sentimiento racinguista en la ciudad naval. Una situación que asimismo afecta de manera personal al jugador, con la visión de que todo ese trabajo pueda irse lentamente desvaneciéndose.
“Agora tírase de profesionalidade. No meu caso o que me doe é que desde que estoy aquí houbo un crecemento, como a cidade foi medrando co clube, o clube ca cidade e o que non me permitiría a min é non saír e non dar todo o que teño. Non mo perdonaría nunca, e é algo que me axuda a traballar no día a día, e seguir competiendo nos partidos”, sentencia.
Otro aspecto a colocar en la balanza de Castro de cara a seguir su etapa verde o no. “Acabo contrato, firmei fai dous anos sen saber en qué categoria iba a xogar. Sentareime co clube sen dúbida e acordaremos o mellor para nos”, señala. “Obviamente eu téñolle un cariño especial ao Racing”, subraya el jugador consciente asimismo de que podría ser una de las piedras angulares en un nuevo proyecto en Primera RFEF.
Una categoría que Castro, confiesa, no disfrutó el año del ascenso –“estaba moi metido en alcanzar o obxectivo, o soño”–. Un reto que para el futbolista sería “grandísimo, bonito e moi difícil”, ya que como acertadamente señala “a situación non vai ser a mesma unha vez que descendes. Agora estar na metade, non estar no playoff durante toda a tempada... Non se afrontaría da mesma forma –que cuando se subió–. Iso é algo que hai que ter en conta, quen esté aquí haino que asumir. Entendo que o obxectivo vai ser máis claro que da outra vez”, apunta el jugador.