Veño estes días da darme o gustazo de percorrer algunha das numerosas feiras, todas elas aromatizadas por sabrosos pratos que atestiguan tanto o noso coma o de fóra e non poido deixar de pensar que tal vez esto de enche-la barriga tamén lle pase factura non só ós que aínda temos a posibilidade de, como dicían na mili, comer de todo, senón a aqueles que, por diversos motivos, non poden ter tal posibilidade. Penso que iso debe dar aínda máis fame tendo en conta tanta vianda distinta e rica e –engado– tal debe ser, por exemplo, semellante no caso da política. Hai tanto onde elixir e tal é a variedade das preparacións dos distintos condimentos que ás veces parece imposible decidirse por un deles. Incluso para os que temos o gustos máis xenerosos e o estómago máis forte que unha pedra, sen que o afecte nin o picante nin o sal, non faltan melindres á hora de decidir tanto o que comemos como a cantidade e os ingredientes que máis nos satisfacen. Comemos pois de todo en abundancia, por non dicir que pasámolo pola gorxa sen masticar. Lástima que, ás veces, repita.