DOS DITOS AOS FEITOS

Controvertida semana para o presidente Rajoy, pois mentres que en sede parlamentaria o máximo mandatario do Executivo, pechaba toda porta ás aspiracións dos secesionistas cataláns erixíndose en adaíl do mais férreo cumprimento da lei, ao mesmo tempo, en irónica casualidade facíase acredor do quebrantamento desta.
Iso polo menos é a conclusión que debe deducirse a teor das últimas declaracións do xuíz Ruz, ao confirmar que o PP de don Mariano pagou en diñeiro negro a obra de reforma da sede central que esta organización ten radicada na moi frecuentada rúa Xénova de Madrid
Esa dobre linguaxe consistente en esgrimir a defensa da lei e á vez incorrer no seu incumprimento, converteuse nunha práctica estendida nun amplo sector da clase política, que no caso dos membros do grupo conservador, posiblemente pola súa xenética franquista e a carencia do mínimo código ético, tal infracción se transformou na mais usual norma de actuación, e todo, polo seu exacerbado egocentrismo, como polo feito de traerlles sen conta que toda lei vulnerada desencadea un estado de insalubridade democrática e a introdución á rutina autocrática, que á vista dos acontecementos debe ser a súa pretensión.
E casualmente, son esas condutas e eses manexos adúlteros os que fan que cada día a política sexa unha actividade mais menosprezada e en franca decadencia, cuxa falta de credibilidade social ademais de propiciar a desconfianza e indignación, provocar un divorcio entre os políticos e a sociedade, limitando substantivamente o exercicio real da democracia.
Tendo de afirmarse neste contexto que é a corrupción o fenómenos social mais execrable e demoledor das institucións políticas que conforman o noso Estado de Dereito.
A xulgar polos feitos, a tendencia á mentira que acompaña o funcionamento do PP, non ten de remitirse en exclusiva a puntuais accións de engano que rexen a súa dinámica electoral, como aconteceu co simulacro levado a termo nas últimas eleccións xerais e cuxo maquinado resultado foi a clave de acceso ao Goberno, pois se ha de ter presente que os últimos testemuños orientan outros desvíos cara á perversión que despexan toda dúbida sobre as súas malas artes e poñen de manifesto que durante os últimos 20 anos o groso de financiamento do partido conservador se custeou mediante contabilidade en B, cuxos ingresos foron obtidos a través de achegas, que en contrapartida ingresaban os beneficiarios de adxudicacións públicas.
E é aí onde hai que precisar que as repetidas imputacións políticas reflicten a xeneralización de adxudicacións a dedo, esa estendida tendencia que ademais de arbitraria, delata a transgresión continuada do ordenamento xurídico en materia de contratación, é dicir, a inobservancia repetida da Lei de contratos do sector público, dese marco legal que máis que unha norma de disciplina contractual resulta ser un referente testemuñal de nula eficacia.
Polo menos esa é a dedución que corresponde ao verificar que un de cada catro euros consignados como investimento público toman extravío cara a prácticas corruptas, tendencia que nos sitúa no primeiro posto do palmarés da Unión, chegando ao extremo que a nosa economía perde máis de 47.000 millóns de euros como consecuencia desas prácticas ilegais.
Resultado que fai que o noso país sexa o segundo a nivel mundial onde mais empeoraron os índices de corrupción.
O fenómeno desta infección pervertida, implica que a efectos empresariais aínda existindo a formalidade dun acceso igualitario e libre concorrencia, a restrición ao mercado de contratación pública veña de establecela a propia tendencia de adxudicación, que curiosamente, sempre vén a recaer en integrantes do colectivo empresarial afín aos hábitos corruptos, e iso é así, porque coa corrupción os bens do Estado non se administran conforme a lei senón en desviación a esta, para así poder converter o recursos públicos en medios xeradores de beneficios particulares para vantaxe de organizacións e políticos desaprehensivos.
Por iso no actual contexto de degradación, os que interpreten o espírito da lei acorde a interesados patróns de conveniencia, teñen de tragar coa responsabilidade de que a tempo presente a legalidade sexa un valor en decadencia, tendo de asumir igualmente que toda implicación en actos de corrupción é unha deslealdade, unha grave desviación e violación da lei que resulta altamente perigosa para o normal funcionamento dun Estado democrático, e que por iso, debe levar implícito consecuencias derivadas, que en supostos de implicación, mais que medidas de panos quentes, debe forzar en proba de escarmento o abandono da función política dos implicados.

DOS DITOS AOS FEITOS

Te puede interesar