Que  C’s é  un dispositivo político para  mitigar a caída do bipartidismo é un todo evidente, como patente é  que a súa entrada na política nacional foi  apadriñada desde o bastión do Ibex-35 ao obxecto da  súa utilización  como garantía de prórroga do réxime do 78; é dicir, unha marca branca  fabricada deliberadamente polo  bloque do poder económico, que como grupo de presión patrocinou o seu lanzamento coa exclusiva finalidade de utilizar esta montaxe política en vantaxe dos seus propios intereses, marcando para o efecto  as pautas na conformación dun novo Goberno e poder esquivar  á vez que Podemos formase parte  dun   hipotético Executivo de progreso.
Por iso que ninguén se equivoque  á hora de sacar conclusións sobre a investidura do 2016, pois mais que atender á dinámica electoral como sería o seu, a súa configuración está a ser imposta utilizando a axenda oculta desta órbita empresarial coa exclusiva finalidade de seguir garantíndose como durante décadas o permanente trato de favor e que extraordinarios recursos (financeiros e materiais) sigan   desviándose desde o Estado aos seus propios emporios. 
Agora, co prexuízo  engadido de descapitalización democrática que supón o seu intento  de estender os tentáculos de autoridade ata o poder lexislativo para así satisfacer a súa pretensión  de anular toda lexitimidade á linguaxe das urnas.
Con matriz de confabulación, a  montaxe de Cidadáns foi promovido polo  lobby do Ibex35 coa exclusiva finalidade de canalizar o descontento da clase media por derívaa  do país, ao tempo de cortar o paso para Podemos. 
Sendo patrocinado desde o primeiro momento polos seus artífices como o subterfuxio  apropiado para preservar a fuga de votos no difícil contexto que atravesaba o PP, para así a través dunha argucia  de deseño  burlar o descontento electoral e reagrupar os votos en dispersión mediante unha mais que planificada  alianza de goberno; xogada mestra se non fóra que o  optimismo das súas previsións deuse de bruzos co inesperado fracaso  nas urnas que tirou por terra as súas rocambolescas pretensións.
Tal circunstancia fixo que os seus mentores houbesen de transmutar a formulación inicial e reprogramar o seu sofisticado procreo, motivo polo que Cidadáns como franquía da súa propia  orixe, nun cambio de estratexia, mudase de aliado natural para coaligarse co PSOE tras o nomeamento do seu candidato á presidencia do Goberno, e todo,  coa intención de neutralizar calquera  deriva socialista cara a unha coalición co resto de forzas progresistas, sen renunciar de ningún xeito  a consumar coa súa mediación a congregación bipartidista onde os seus proxenitores do establishment económico e referentes do mais castizo capitalismo español seguen campando ás súas anchas, interferindo como é o caso no proceso democrático e no desenvolvemento da vida política.
Por iso  cando o presidente de Cidadáns Albert Rivera, exerce como o  ventrílocuo que é, faio quitando o fala aos seus electores,  para  empregar sen impedimentos a voz prestada do IBEX 35, a desa elite empresarial que o apadriña, a mesma que sen concorrer ás eleccións non dubida o máis mínimo en tomar papel protagonista para  manobrar en favor dos seus intereses e condicionar ao seu antollo a conformación dun Executivo do PSOE, presidido por Pedro Sánchez, co apoio de Cidadáns e participado polo PP sen Rajoy; tendo de engadir a iso  a precisión expresa de veto  á participación en funcións de goberno tanto de Pablo Iglesias como de calquera membro  de Podemos.  
 E nese labirinto de inxerencias , onde a democracia cotiza á baixa,   tiña de ser ao líder de Cidadáns a quen se lle   ocorrera a feliz idea de decantarse pola celebración de novos comicios antes de que Podemos chegue ao poder. 
Desafortunada declaración que pon de relevo a catadura dun individuo ao que lle  poden mais as interesadas directrices do seu patrocinador que a vontade dos electores; pois a peripecia de rexeitar a entrada do partido de Igrexas nun Executivo e propiciar pola contra a incorporación do PP, equivale a poñer   en cuestión a integridade  de quen politicamente se fixo así mesmo, desde a súa organización ata o seu financiamento, ao tempo de favorecer a función clandestina de quen fixo das malas artes e a corrupción  a súa sinal de identidade política;  unha actitude que no seu contexto revela o seu nulo código ético e a falta de fiabilidade da formación que preside. 
Por tanto o motivo da convulsión política que vive o país e a obstrución na formación do Goberno, non se ten de atribuír de ningún xeito nin aos electores nin á aritmética  electoral por complexa que aparente, pois como queda visto  a verdadeira anomalía vén causada a intromisión dos grupos de presión económicos na política, que se ser electos, exercen a súa influencia contravindo os principios máis fundamentais da democracia e do normal funcionamento da mesma. E mentres  esta anomalía  non se erradique, por mais que Cidadáns preconice, será indiferente que se celebren ou deixen de celebrarse novas eleccións, pois a situación seguirá a ser a mesma.