Agora, ti decides

Metidos de cheo no vórtice electoral, a ninguén con dous dedos de fronte debera pasarlle desapercibido que despois de ser ignorados ata a saciedade, os mesmos que fixeron oídos xordos ás nosas demandas, xustamente agora, deseguido de sumirnos na noite dos tempos, coma se tal cousa fose, sen inmutarse nin un ápice, aparezan de novo en escena facendo ostentación de demócratas, e nun alarde de cinismo non só mostren unha aparente preocupación polos nosos problemas senón que para maior asombro, aínda resultando incrible, sexa agora en tempo de campaña cando deteñan as súas prácticas excluíntes e préstense a querernos escoitar.
Por patrón de coincidencia é obvio que estamos a asistir a unha reprodución iterativa dos anteriores comicios europeos, onde os membros do bipartito PP e PSOE, por ligado asentimento, a través de enganosas argucias promoveron un inaudito asalto ás urnas, apropiándose indebidamente do capital electoral para o seu posterior endoso con finalidade oposta ao sentir maioritario da vontade dos seus outorgantes.
Tal foi, malversar aqueles rendementos electorais coa finalidade de prestar patrocinio ao rexurdimento do proxecto neoliberal, ou o que é o mesmo, á posta en práctica dunha nova versión dun periclitado patrón político, que en forma de estándar anticrise aceptaban como seu sen titubeos os mercados financeiros co único propósito de impoñelo como forma de referencia para satisfacer así as súas apetencias ao tempo de incrementar os seus privilexios, mentres que paulatinamente os colaboradores políticos facían o traballo negro suprimindo todo rastro de democracia representativa á par de botar a perder con todo dereito de orde social.
Un deplorable proceder auxiliado por eses políticos metamorfoseados que no canto de decantarse  pola defensa dos seus  electores mostrando rexeitamento frontal ao inapropiado sistema neoliberal, coas súas comprometidas prácticas, demostraron estar a favor da imposición deste estilo de regresión histórica, onde a instrución da disciplina de austeridade fixo imposible a aplicación doutras políticas activas de recuperación como a construción xurídica e política dunha Europa dende un marco de cohesión, pois a pesar dos seus intentos, era sabido que dificilmente se podía levantar un sistema de relación e convivencia sen o obrigado recoñecemento e consideración do sentir da vontade popular.
Antítese persistente que situou os candidatos copartícipes desta corrente ideolóxica nunha posición restritiva para cumprir funcións de representación popular, impedíndolles polo tanto, ser depositarios do mandato dos electores; pois no contexto da actual deriva europea presidida por unha guerra de intereses económicos entre os países membro, como parte da periferia marxinal, en modo ningún podemos poñer á fronte do os intereses do noso país e as súas xentes a quen se caracterizan por establecer diques de contención á vontade dos cidadáns, e moito menos, a quen, en vez de velar pola nosa propia identidade como Estado, propensos a desertar das súas obrigas, son proclives a exercer como gregarios do centralismo dominante presidido polo absolutista neoliberalismo anglosaxón.
O futuro de Europa  precisa un cambio de paradigma que de xeito evidente  leve implícito a total transformación da súa arquitectura institucional, e por conseguinte, a renovación integral  da súa representación política,  pondo á fronte  a homes e mulleres   de probada integridade e  profunda oposición ao sistema neoliberal, capaces de darlle un envorco á situación e erradicar a secuela  das actuais políticas; pero non temos de esquecer que han ser as urnas quen  produzan o cambio necesario cara a esa nova realidade, por iso é polo que atendendo a esta premisa, nas eleccións do próximo 25 de maio  tense de asumir  que o voto útil será unicamente  o outorgado  aos partidos alternativos, a aquelas formacións políticas  que establezan por obxectivo preferente o derrotar á troika e liquidar  dunha vez por sempre coas  políticas de austeridade. 
Opción distinta  equivalería a seguir dando osíxeno  ao  bipartidismo responsable do actual desastre, tendo de manifestar respecto diso por docencia electoral,  que  tanto o PP como o PSOE son parte conexa dos  acontecementos  sobrevindos que agora tentan ocultar,    pois non en balde,  durante os últimos cinco anos a axenda  neoliberal europea  de recortes e privatizacións, foi conformada mediando un consenso  entre  populares e  socialdemócratas europeos, e iso, sitúa aos membros   de ambas as correntes  políticas no papel de directos   avalistas  do  neoliberalismo radical,  sendo por tanto os seus candidatos a estes comicios  totalmente desaconsellables   como alternativa electoral.
E esa evidencia non ten outra lectura, por máis debates de discordia   e desacordo que cara á galería queiran protagonizar. Agora,  ti decides.