A democracia do IBEX

Minutos antes da sinatura do pacto entre PSOE e C`s na Sala Constitucional do Congreso dos Deputados, os máximos responsables económicos  de ambas as formacións Jordi Sevilla e Luís Garicano respectivamente, entre sorrisos, felicitábanse mutuamente pola formalización do devandito acordo. 
Acontecemento que non debese sorprender o máis mínimo a ningún analista político a teor das afirmacións realizadas en época preelectoral polo representante económico socialista ante os mandamáis do IBEX 35, precisando xa daquela que o seu partido traballaba máis coa mirada posta nun pacto post-electoral con Cidadáns que con Podemos, tendo de presumir idéntica tendencia ao cerebro económico  da formación  laranxa  en razón  á relación de dependencia  mantido  con FEDEA, o think tank das grandes empresas que conforman a tan selecta elite empresarial, non sendo de estrañar por tanto que o acordo concite os aplausos e os parabéns da gran patronal, pois non en balde é ela a verdadeira forxadora intelectual do seu contido.
Por tanto a cidadanía ante a probabilidade dunhas novas eleccións  debe saber que os acontecementos acaecidos nos últimos días lonxe de obedecer a un desencontro conxuntural, atenden a un plan tramado moito tempo atrás, preconcibido mesmo antes da celebración dos   comicios do 20D, como consecuencia do intento do PSOE en reconciliarse cos grandes do IBEX a efecto de relaxar o descontento mostrado por estes despois dos pactos selados tras as municipais e autonómicas  que facilitaron a conformación de gobernos de coalición e progreso a través de pactos puntuais con Podemos, e que a xuízo da patronal conduciu a unha “deriva radical” cuxa recondución cara á centralidade política élle esixida en contrapartida   a favorecer o seu apoio á opción PSOE -Cidadáns, antes mesmo que un Goberno do Partido Popular en minoría.
Dando por sentada a fiabilidade do ata aquí referido, e agregando a todo iso o calamitoso historial que acompaña as turbias prácticas mercantís das firmas que conforman  “tan selecto séquito empresarial”, onde mestúranse quebras e rescates  bancarios con hábitos de corrupción e a persistente rotación de portas xiratorias. Tal cúmulo de despropósitos obriga a denunciar, a  actitude desafiante mantida polos membros desta oligarquía empresarial no seu empeño de impoñer ao seu antollo o goberno do país mediante manexos e malas artes, sen reparar o máis mínimo en utilizar  todas as medidas ao seu alcance para a consecución de tal finalidade ata o extremo de arrogarse como propia a representación da vontade popular. 
Pero se repudiable é a intromisión dos poderes económicos e financeiros  no normal funcionamento democrático do país, máis censurable se cadra, é a actitude  de conivencia da vella garda política coas principais empresas do IBEX 35  que por asentimento e deformación do sistema, convertéronse no verdadeiro núcleo duro do Poder de Estado,  ata o extremo, de ter conferido maior potestade executiva que a outorgada polos electores aos seus representantes. 
Causa por tanto dos profundos desaxustes que caracterizan a disfuncionalidade da nosa democracia e principal impedimento cara á súa rexeneración, ao facultar que sexa este grupo de interese quen dita o curso dos acontecementos a unha sociedade civil á quen outros na súa ambigüidade  política  presumen  defender.
Sendo evidente que a inxerencia e manipulación do IBEX  na función política, ademáis dunha actitude  intolerable que debe ser erradicada ipso facto, é a causa do galimatías suscitado no atípico proceso de conformación de goberno, que por anteposición de intereses propios sobre os xenerais  da cidadanía e o indecente gregarismo dos cómplices políticos fai imposible a súa consolidación, e iso  a pesar de contar con todos os recursos á súa disposición e ter os medios de comunicación ao seu servizo.
Chegado a este punto, agora  a estratexia consiste en utilizar  ao C’s  de Rivera como  partido de cabeceira da patronal como  reclamo, para dar corpo á formalización dun pacto onde ninguén poida gobernar, argucia que non soubo percibir o PSOE de Sánchez, polo menos así dedúcese pola súa desafortunada   forma de actuar, cando realmente  a finalidade do pacto subscrito era evitar que se unise con Podemos e demais forzas progresistas, tendo en conta que neste suposto poderíase formar goberno por canto a aritmética de alianzas así o avalaba á par de situar  en xaque mate á dereita política. Agora cando o desencontro impide vías de solución e condúcenos a unhas novas eleccións que por equivalencia de resultados forzarán pactar de novo, será cando o IBEX saque produto da súa actual estratexia pois a deterioración de relación entre PSOE e Podemos impedirá toda alianza entre ambos  facilitando con iso vía libre para que sexa o PP-C’s quen tome as rendas do país. E  iso pinta con ser  así, salvo que empecemos por situar  a cada quen no lugar que lle corresponde e á  democracia por encima de todo.