Daniel López | “Hai dous posibles escenarios a partir de agora: un verán malo ou un verán terrible”

Daniel López | “Hai dous posibles escenarios a partir de agora: un  verán malo ou un verán terrible”
López anuncia a reapertura de O Camiño na Fase 3 e do Josefa´s o vindeiro xoves | d. alexandre

No medio da crise máis forte do sector hostaleiro, o cociñeiro Daniel López, alma máter de O Camiño do Inglés e Josefa´s Bar foi anunciado como novo membro do selecto Grupo Nove. 

Como recibiu a noticia? 
Realmente teño vínculos con membros do Grupo Nove desde hai uns anos e desde entón houbo certa camaradería e percibín un respecto pola súa parte, ao cal estou moi agradecido Cando se te achegan e gústalles o que fas, é un recoñecemento brutal. 

Que supón esta entrada? 
Esa pregunta agora é unha faena... Ten moita repercusión; sabemos que a ten, pero non a notamos porque estamos pechados. Sei que hai xente que fai ese percorrido por todos os restaurantes do Grupo Nove, e iso ponte no mapa da cociña de vangarda de Galicia. O normal sería que viñesen máis clientes. 

Antes tampouco tiña problemas de clientela, que valora a súa proposta... 
Sinto que o traballo do equipo está moi ben posicionado e valorado, pero, mira, eu en setembro cumpro dez anos nisto e non son dos que mira para atrás e di: “Mira que ben!”, senón que sempre penso: “A ver que nos espera agora”. Non me confío. Cando veño dun peche longo, como as vacacións, pregúntome: “Vai volver a xente?”. Sigo con ese medo e esa tensión, aínda que vexo que si, que a xente responde, pero o medo sígoo tendo. 

Como é a cociña de O Camiño do Inglés? 
Todos os días vou ao mercado, vexo o produto e, en base ao que hai, facemos a carta. Co paso dos anos, a cousa cambia un pouco; agora temos un menú degustación, cando antes non había nada escrito. Agora está máis ordenado e máis organizado. Estes días, que estou máis só na cociña, volvo ás miñas toleadas. Non podo dicir que mañá vou facer isto ou o outro, non son capaz. Improviso. 

E esa dinámica non é estresante? 
Esa maneira de traballar pode resultarlle estresante a moita xente. Ao traballar en equipo, fun aprendendo a organizar máis, a programar máis, pero ti sabes o divertido que é? Entendo que á maioría da xente lle gusta estar nunha zona de confort, pero a min a monotonía abúrreme e lévame a perder a paixón e a emoción de facelo. 

Cal é a resposta do cliente galego, cunha cociña tradicional moi potente e arraigada? 
Levo case dez anos e o día que inaugurei dicían: “Isto en Ferrol é imposible”. Sempre que algúen fai algo que se sae do habitual, provoca un rexeitamento inicial, en todos os ámbitos. Se a innovación levámola á cociña, tamén. O especial da cociña é que a hai en todo o mundo; en todos os lados cómese; en todos os lados cómese moi ben e en todos os lados teñen algo que é o mellor do mundo. Cando chegas a outra cultura e probas a súa gastronomía, daste de conta de que o que fan ten un sentido dentro do seu contexto. En Galicia mantívose un certo hermetismo e a chegada de xente doutras partes non foi tan intensa coma noutros lugares. Pero, con todo, hai moita aceptación porque vivimos nunha sociedade globalizada; é un mundo global, a xente ten información, gústalle probar... Non é facer cociña de vangarda nin galega, senón cociña que estea rica. Eu só penso en cociña rica e cociña que non o é. 

Como afronta a reapertura? 
Vai depender de moitos factores. Deixando á marxe o tema sanitario, que é moi grave e que é o principal, empresarialmente é unha conta atrás para os meses máis fortes do ano, o verán, que xa non vai ser verán. Podemos ter un verán malo, que sería sen restricións de movemento, mesmo de xente de fóra; ou un verán terrible, sen movemento, moita xente sen vacacións; xente que vai pagar a crise económica que vén despois desta crise sanitaria. Teño varias alternativas en función de como evolucione todo, tendo claro que a opción nunca é pechar. Imos tentar facer un menú estilo Kaiseki, cociña xaponesa, minimizando as viaxes do camareiro ás mesas; imos colocar unha distancia de seguridade, traballar cunhas medidas de limpeza aínda máis esixentes das que tiñamos, para tratar de transmitir confianza e tranquilidade á xente. Non me gustaría ter que traballar coa mascarilla, sobre todo o persoal de sala, porque o vexo un pouco frío, pero se iso lle dá seguridade á xente, farémolo. Adaptarémonos ás circunstancias nas que temos que traballar. Temos que facernos moitas preguntas, e ata que non volvamos abrir non saberemos a resposta da xente. Estamos nunha situación crítica, terrible, pero hai que tomalo con filosofía: equivocareime moitas veces e rectificarei outras tantas.

Daniel López | “Hai dous posibles escenarios a partir de agora: un verán malo ou un verán terrible”

Te puede interesar