Energúmenos

Habelos hainos como non podía ser doutra maneira  e de cando en vez atopámolos pola rúa como pasoume e seguramente sucederíalle a alguns dos meus lectores outrora. Cóntolles  o meu encontro co energúmeno de quenda: ía eu na procura do meu coche estacionado nua rúa da Coruña  cando observo que outro que pretendía estacionar golpea contra o frontal do meu:  achégome para advertir do desperfecto causado e co coche en marcha o conductor baixa a ventanilla pola metade e a grito pelado vocea ¡vete a tomar por el...! namentres a compañeira copiloto profería outra serie de babecadas  fuxindo a todo “filispín” sen a penas darme tempo de reaccionar e anotar a matrícula do coche en  cuxo interior ía ese burdo remedo de “Bonnie and Clyde”. Había dúas maneiras de respostar a eses delincuentes: unha, a visceral, meténdo con forza unha puñada a través da ventanilla medio aberta e facer que ese imbécil se tragara o de ¡ vete a tomar..! e outra, a educada, a cívica, a ponderada de anotar a matrícula e tramitar a  preceptiva denuncia no despacho da policia local, cousa que fixen e onde por certo o trato foi excelente,  tanto que por dúas veces recibín chamada dicindo que andaban na procura de localizar ao infractor.

Este episódio fíxome pensar en como é posible que ande xente así por aí vertendo as súas frustraccións sobre os demáis poñendo en evidencia a implícita condición de imbécil e escuro, acrecentada se cabe se o panoco vai subido nun coche. Pero éche o que hai e con iso temos que aprender a lidar, lide na que só cabe o exercicio da sanción porque resulta xa moi dificil corrixir a maleducados a certas idades, eses que só atenden á aguillada nas costas que lles indique o camiño correcto. Home, imos ver, un pode ter un mal momento pero ser considerado e cívico tamén hai que exercelo nos malos momentos e non tomar aos demáis coma chivo expiatorio. Pedir perdón cando causas dano sería o normal, pero as desculpas non están no ideario dos energúmenos, eses que diante do mal causado fuxen coma covardes.

Asi que isto vai para ti persoalmente, covarde energúmeno: Fun dar parte á policia da túa denigrante actitude por converter un golpe sen a penas trascendencia nun acto delictivo ao fuxir do lugar como alma que leva o diaño. Van dar contigo e a túa aseguradora repoñerá a parte danada do meu coche, así que alá tí se che vai ben coa covardía de fuxir da túa responsabilidade.  Tío, ¡es un delincuente! ¿non te dás conta?.