PP: Xustificábel ilegalización

Os últimos acontecementos en materia de corrupción, ademais de evidenciar a desbordada situación de perversión democrática que vive o país, pola súa directa connotación co Partido Popular, veñen a detraer toda solvencia ao seu proxecto político, e á súa vez, despexan calquera dúbida sobre a súa insistente desvergoña en reivindicarse como única alternativa de Goberno, e iso, porque a implicación dos seus membros e a contundencia das probas son expositivas da existencia dun novo espolio de enriquecemento ilícito duns voitres sen escrúpulos, que travestidos de gaivota non reparan en sabotar ao conxunto da cidadanía, e iso é así, por máis que tenten capear o temporal do escándalo abrindo o recorrente paraugas da presunción de inocencia.
Non hai dúbida que desde a reiterada ‘transición española’, o grao de corrupción e degradación política chegou a tal extremo, que actualmente, as súas consecuencias causan perniciosos efectos nun amplo espectro da sociedade, que a duras penas subsiste nunha situación de precariedade ‘sen precedentes’, e todo, porque as secuelas colaterais do saqueo de fondos públicos causa unha diminución na calidade democrática e o Estado de dereito que recrua a desigualdade, que en maior medida, afecta aos segmentos máis dependentes da cidadanía polo máis directo impacto que tal depredación produce en aspectos relacionados coa xeración de emprego, a prestación de servizos esenciais como a educación, a sanidade e demais aspectos enlazados ao benestar social.
Esta secuela que o barómetro do CIS sitúa como a segunda preocupación dos españois, induce un custo repercutido á colectividade próximo aos 100.000 millóns de euros anuais, unha cifra crecente a xulgar pola solapada tendencia cara a esta perversión, pois a pesar que a reforma lexislativa do Código penal ampliou a casuística dos casos de corrupción e intensificou as penas, como tamén incluíu a responsabilidade penal das empresas; de nada vale o teórico perfeccionamento do marco lexislativo, cando no seu “cinismo” o poder Executivo que exhibe unha posición de rexeitamento á corrupción para a galería, máis que prestar a colaboración debida á xustiza, obstaculiza o exercicio da súa acción ao non dotala dos medios necesarios para o eficaz desenvolvemento da súa función, amais dos mangoneos e inxerencias en todos os seus ámbitos. e moi especialmente na Fiscalía.
Cando por implicación continuada dos seus membros coa corrupción, un partido político que como o PP garda máis analoxía coas prácticas dunha asociación para delinquir que cos seus propios obxectivos estatutarios, todo compromiso que proclame en pos da súa rehabilitación ten de interpretarse como un puro simulacro, por resultar materialmente imposible construír un cambio cara á rexeneración coa participación duns actores políticos que son directos responsables da fractura do sistema, da decadencia institucional e da situación de degradación que padece o país. 
Aspectos todos eles que por ser derivación de prácticas de corrupción constantes e reiteradas, e contar á vez co referendo cómplice da súa dirección , son argumento sobrado para emprender accións dirixidas a solicitar a actuación da xudicatura instando que promova a declaración do PP como formación ilícita de acordo co establecido para o efecto no Código Penal, do mesmo xeito que a súa ilegalización por mala praxe política e total inobservancia das determinacións establecidas respecto diso na Lei de Partidos Políticos, e iso non só polas expostas razóns argumentais, senón tamén, por ser a única fórmula de rexeneración susceptible de restituír a lexitimidade política ao país e única solución de restituír aos electores unha democracia real e efectiva.
Sobran argumentos xurídicos para excluír do escenario político á perniciosa organización conservadora, que comportándose durante anos como unha empresa xerarquizada e con exclusividade na extorsión económica, acumula no seu haber expedientes delituosos sobrados para a súa ilegalización, que é xusto o que tería acontecido de darse tal circunstancia en calquera outro dos estados que conforman a Europa da Unión.
Por iso é polo que mentres non se cumpra esta fundada esixencia e con iso alcáncese o final do PP, a España enferma de corrupción non terá cura e ademais de manter a un perturbador político na presidencia do Goberno, a infamia dos corruptos continuará repercutindo impositivamente sobre unha sufrida cidadanía o produto dos seus latrocinios e o resultado dos seus cambalaches, prorrogando con iso unha situación política que por inadmisible non axudará en nada ao desenvolvemento económico e social, como vén demostrar a veracidade dos feitos por máis versións de autocompracencia que para a sedución de inxenuos veñen de publicitar desde as súas filas.
Pois máis alá de engordar contas correntes privadas, a súa lesiva repercusión ademais de obstaculizar capacidade para satisfacelas necesidades básicas dos cidadáns, ao desalentar o investimento, limita aínda máis as oportunidades para a xeración de emprego e a reactivación económica; razóns que reforzan en maior medida a inapelable exclusión do PP e o seu séquito corrupto do escenario político como determinación esencial para a rexeneración da función política.