A promesa

Ver como a cidade soñada vai esmorecendo non é a herdanza que deberamos deixar. E se seguimos así, é certo que non vamos ter herdeiros. Pero que non lle boten a culpa só aos castigos que veñen de fóra.
Hai tempo escribín unha columna que levaba como título “A Beleza”. A maioría entendeuna como un comentario xeral, cando en realidade tiña nomes concretos. De feito, facía un percorrido pola situación dos partidos ferroláns e unha crítica a como se exerce o liderado político.
Xogan coas nosas debilidades e son sempre desleais á súa propia xente, que incauta cre en promesas que non son máis que as cadeas que nos impiden alcanzar, “aínda que sexa por un instante, a beleza”.
A única promesa válida é aquela que acompaña aos feitos. A única opción, seguir na loita. Estes non son tempos de raíñas nin reis. Somos república. Todos traballadores, todos iguais.

 

A promesa

Te puede interesar