Un dos galaicos que marchou ao estranxeiro en busca de fortuna foi abordado por un nacionalista de esquerdas nas primeiras ou segundas eleccións democráticas. Deulle un mitin na porta sobre a situación galega e o bo que era votar por eles. O emigrante respondeulle que el ía apoiar á dereita, á Alianza Popular da época, porque cando el marchara a Suíza a súa aldea era un poboado celta e agora, grazas ao franquismo, había estradas e alumado público. Pensaba o repartidor de propaganda que estaba falando cun proletario explotado polo sistema, que o obrigou a buscar futuro no exterior, cando en realidade tiña por interlocutor a un home que escoitaba “El emigrante” de Juanito Valderrama, seguía ao Real Madrid e que tiña un irmán que foi sereno na capital do Reino e outro que exercía de taxista en Barcelona. O nacionalismo de esquerdas tamén perdeu votos entre a mocidade, cando hai anos desenvolvían un intenso traballo de proselitismo nas facultades.