Hai un par de semanas andei a dar unhas voltas polo Kiosco Alfonso coruñés e os espazos veciños, onde se desenvolveron as actividades da 27ª edición de Viñetas desde o Atlántico. 

Non son, nin fun –en idade adulta– lector habitual de cómics, o que non quita para que me teña achegado e me achegue a eles de cando en vez e lles dedique un tempo á súa lectura. E abofé, que algúns me prestaron e me prestan ben. Xa sexa por abordar temas que me interesan, xa, se cadra, por estar aínda latente o pracer que me producía a súa lectura en anos infanto-xuvenís. Porque de neno, desde ben cativo, si fun, máis que lector, devorador incansable do que daquela en Ferrol lle chamabamos chistes. Tamén se escoitaba un importado tebeos, obviamente polo TBO, título dunha das primeiras destas revistas que de xeito sistemático caeron nas miñas mans.

Posiblemente, foi Pumby a primeira revista desas características que lín, cando debía ser bastante pequeno, porque non me lembro do nome de ningún dos protagonistas –paréceme recordar que eran maioritariamente animais– nin do título de ningunha das historietas. 

O TBO, que xa recordo moito mellor, debeu ser a seguinte. Alí estaban Melitón Pérez, La familia Ulises ou Josechu el vasco, co seu afiado narís e, sempre, coa súa txapela na cabeza. Despois, ou ao tempo, Pulgarcito (El repórter Tribulete, Carpanta, Petra, criada para todo, Zipi y Zape, Mortadelo y Filemón, La Familia Trapisonda...), o DDT (La familia Churumbel, El botones Sacarino...) e, se cadra, algún máis.

A maiores, tamén con poucos anos, compraba El Capitán Trueno -todas as semanas-, El Jabato, de cando en cando, e, raras veces, Hazañas bélicas, historias maniqueas desenvolvidas na segunda guerra mundial.
Se penso na miña infancia-adolescencia, tamén me vexo lendo Salgari, Xulio Verne, Agatha Christie, o o Sherlock Holmes, de Conan Doyle, Bertoldo, Bertoldino e Cacaseno, de Croce e Banchieri –que non sei por que especial motivo, tantas veces lin-, algunhas aventuras do Guillermo Brown, de Richmal Crompton ou novelas de vaqueiros, de Zane Grey –autor do que gustaba moito meu pai–, se ben é certo que o novelado mundo do western me chegou moito máis polo cine que pola literatura. Toda esa literatura estaba, dun xeito ou doutro, ilustrada, sen dúbida para lle quitar tensión á lectura, porque non eran obras breves.
Tintín e Asterix tamén me deron distracción e compaña, xa en anos xuvenís, como Corto Maltés –teño case todos en versión portuguesa–, xa en idade adulta.

O outro día, nunha das casetas da semana do cómic, merquei, entre outros, Vida, andanzas y aventuras del abuelo Gramsci, de Vincenzo Sparagna e Saverio Montella (deseños), tradución do italiano Vita, imprese e avventure di nonno Gramsci, editados ambos, por 001 Edizioni/Ediciones, en 2015, con interesante prólogo de Juan Carlos Monedero. 

Aínda que son gramsciano de vello, descoñecía esta publicación que xa lin con delectación e que lles recomendo. Recolle a vida de Gramsci contada por Vicenzino, un rapaciño/adulto –alter ego do autor– que fala en ton infantil de temas profundos.

Non é banda deseñada, senón páxinas que alternan letra impresa e deseño alusivo ao texto, nun tipo de letra maiúscula de tamaño grande que o fai atractivo a públicos de diferentes idades e capacidades lectoras.