De todos é sabido a mala prensa que ten o eucalipto e o deostado que está por uns e outros porque o consideran unha especie invasora que se asentou pola nosa terra comendo terreo e impedindo a proliferación de especies autóctonas. Malia iso a min non me pareceu nunca unha árbore maldita sobre todo dende que a miña avoa fervía as súas follas e baias e eu inhalaba  aqueles vapores co gallo de aliviar a  tos. O eucalipto sempre foi para min unha árbore amiga. Un relixioso no século XIX trouxo a Galicia sementes dende Australia e a partires de aí vexan a que se montou co eucalipto.

A pasada semana estiven por terras de O Vicedo e de Viveiro e cuns amigos fomos visitar o chamado Souto da Retorta, monumento natural,  coñecido tamén polo  Eucaliptal de Chavín. Pagou a pena introducirse nesas escasas tres hectáreas á marxe dereita do río Landro onde proliferan uns seiscentos eucaliptos monumentais, xigantes, espectaculares. Entre eles destaca o chamado “O Avó” , un exemplar que foi plantado no ano 1880  que alcanza os setenta metros de altura cun diámetro duns dez metros na súa base: un auténtico prodixio da natureza  considerado como a árbore máis grande do pais xunto a outros eucaliptos que non lle van á zaga nisto do tamaño. Din que se plantaron alí para drenar os terreos da marxe do río que se anegaban con moita frecuencia. Por suposto é un área protexida na súa totalidade e ao redor do “Avó” puxeron unha vaia de madeira para evitar que o terreo se compacte polas pisadas dos visitantes xa que a árbore, pola súa idade, ten enfermidades que requiren coidado esmerado.

A senda que transcorre polo Souto e que atravesa o eucaliptal ten pouco máis dun quilómetro e faise con relativa facilidade. Camiñando por ela un pode sentir diversas sensacións relacionadas co sosego e a paz  mergullado nese bosque fantástico. Se Wenceslao Fernánez Flórez paseara algunha vez polo bosque do Eucaliptal de Chavín o mesmo podería acadar inspiración para escribir “O Bosque Encantado” continuación do “Bosque Animado” inspirado este na fraga de Cecebre onde ao abeiro das árbores maniféstase un estoupido de vida. O hábitat do Souto da Retorta, co río Landro descorrendo por el, cos seus monumentais eucaliptos de máis de cen anos, invita a que se desborde a imaxinación e que nos sintamos coma nenos no país da fantasía. Se tedes oportunidade e non estivestes, deixádevos caer por alí, camiñade paseniño pola senda que transcorre entre eses árbores centenarios e deixade que a mente voe entre eles. Asegúrovos que é toda unha experiencia. Abofé.