De cando en veces, réndese homenaxe aos mortos vítimas da xenreira de grupos fanáticos, relixiosos, nazis ou fascistas, que rematan coa vida de tantas persoas. Eses asasinatos masivos cometidos para manter o poder, buscan rematar coa xente de determinadas razas, ideas ou crenzas, diferentes aos dos asasinos. Matar de xeito planificado, non só é unha aberración, senón tamén unha estupidez, pola mesma inutilidade do xenocidio; porque despois de tantos mortos, sempre quedarán algúns cristiáns, xudeus, xitanos, comunistas, republicanos, homosexuais, ou representantes daqueles grupos que se quixeron exterminar. Xa que logo, ademais de asasinos, covardes e ignorantes, hai que chamarlles estúpidos, por non entender que, como a herba e as flores do campo, por moita vida que maten, sempre haberá vida que naza. Aínda que, desgraciadamente, tamén nacen e crecen malas herbas, dispostas a seguir con aquela imperdoable loucura. Será que o ser humano non ten amaño? Non sei.